روایتهای هومَـــه
روایتهای هومَه مسیر مستندکردن جستوجوگریهای هومَه برای یافتن کشاورزان و تولیدکنندگان خوراک پاک است؛ آدمهایی که با هستی و زمین و زمان، مخلصانه، در ارتباطند. روایتهای هومَه راوی مردمی است که خرد طبیعت را دریافتهاند و با زمین و آسمان همبستهاند. راوی افرادیست کهبه فراخور اقلیمی که در آن هستند، زیست روزمره خود را سامان میدهند و با درک عمیق پیرامونشان، آگاهانهترین پاسخها را به رانههای طبیعت میدهند. درست خلاف ما که در گرفتاریها و جنون زندگی شهری گم و از معنا خالی شدهایم.
ظاهر این آدمها ساده است. احتمالاً زن یا مردی روستاییاند که در کار زمینند یا گوسفندانشان را به چرا بردهاند. بااینحال، صبورند و طبیعت را عمیقاً دریافتهاند. درخواست و نیاز آنها بیش از توان زمین نیست و عناصر غیرطبیعی را به خاک و خوراکشان تحمیل نمیکنند. آنها حرمت آب را خوب میدانند و با آفتاب زیست میکنند. روایتهای هومَه راوی ملاقاتها و گفتوگوهای مستند با آنها است.
در هومَه سفر میکنیم تا بتوانیم پاکترین و پرمایهترین عناصر را برای تهیه و تولید محصولاتمان جستوجو کنیم. در این وادی، کشاورزان، درمانگران و تولیدکنندگانی را یافتهایم که صبورانه خوراک پاک فراهم میکنند و همنشینی با ایشان یکسره لطف و صفا و صمیمیت و معنا بوده است؛ باحضوری بیبزک و بهدور از ظواهر، با حضوری خالص و یگانه. همانکیفیت بیبدیلی که هومَه همواره به جستوجوی آن است. برای ما که خود را از مواد تراریخته و داروهای شیمیایی انباشتهایم و خوراک و بدنهایمان را از شعور و معنا تهی کردهایم، برای ما که گمان میکنیم طبیعت را کنترل کردهایم و خیال میکنیم بیش از همه میدانیم،تماشای تصاویر مستند کار و زندگی این افراد، الهامبخش است و به یادمان میآورد که در مسیر زنده بودن قدم برداریم، چرا که آنها زندهاند. واقعاً زندهاند.
سلام بر خورشید
سلام بر خورشید، روایتی مستند از زندگی و تلاشهای ابراهیم رنجبر و خانوادهاش است که بیش از سیسال، در سُنقر کرمانشاه، به کشاورزی پایدار مشغولند. این مستند، سفری کوتاه به میان دامنههای زاگرس است؛ آنجا که آفتابگردانها در رقصی هماهنگ با نور خورشید، نمادی از احترام به جان و طبیعتند.
خانواده رنجبر با تکیه بر زمین و خورشید و به روشهای سنتی و طبیعی__بدون استفاده از سموم، آفتکشها و کودهای شیمیایی__ دانههای مغذی آفتابگردان و کدو را میکارند و کشت میکنند. ابراهیم میگوید: «یک سال آفتابگردان میکاریم و سال دیگر گندم یا کدو. زمین تا حالا به ما نه نگفته است.» به این روش کشت، کشاورزی متناوب میگویند که یکی از کهنترین شیوههای کشاورزی پایدار ایرانی است و به حفظ سلامت خاک و تنوع زیستی کمک میکند. کشاورزی پایدار، نهتنها یک روش کشت، بلکه نوعی فلسفه زندگی است؛ احترام به زمین و آسمان که در سنتهای پیشینیانمان ریشه دارد. کشاورزی متناوب، همچون کاریزها، روشی کهن و هماهنگ با طبیعت است که از منابع طبیعی بهینه استفاده میکند، حاصلخیزی خاک را حفظ میکند و محصولاتی سالم و مغذی در اختیارمان میگذارد. خانواده رنجبر نمونهای از این رویکرد پایدارند؛ و همچون طبیعت، صبور و صمیمی.
- کرمانشاه، سُنقر
- تصویربردار و کارگردان: مرتضی دالایی
- تدوین: داریوش گرگوند
- تهیهکننده: هومَه
- نگارش متن مستند: نیلوفر ندائی
- زیرنویس: مریم قحطانیان
- موسیقی: بریدهای از قطعه شورانگیز سلام صبحگاهی، اثر حسن کسائی به نوازندگی تار شریف
- با تشکر از خانواده محترم رنجبر